Over NOMO retreats
Vanuit haar eigen ervaring en de wens iets te kunnen betekenen voor andere vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen of hebben gekregen is Lotte zo’n 2,5 jaar geleden NoMo Retreats gestart. NoMo staat voor “not mom”*. Al snel sloot Rosan zich aan en sindsdien ontwerpen zij samen deze retreats.
Dat iemand geen moeder is (geworden), kan zo veel verschillende redenen hebben. Vaak blijven deze verhalen echter verborgen, wat het taboe en een gevoel van eenzaamheid in de hand werkt.
Met NoMo Retreats willen we fijne, veilige en inspirerende plekken en momenten creëren voor NoMo’s om elkaar te ontmoeten.
Dat kan een middag zijn, maar ook een langer retreat. Retreat staat letterlijk voor “terugtrekken”. Een retreat kan ook een toevluchtsoord zijn of een schuilplaats.
Nu denken we zeker niet dat we ons hoeven te verschuilen, maar het kan wel fijn zijn om je soms even terug te trekken op een plek waar de gesprekken in ieder geval niet gaan over kinderopvang, tanden wisselen, de beste scholen of andere onderwerpen waar jij niet over mee kunt praten. Waar je niet plotseling wordt geconfronteerd met een zwangere trainer of yogadocente. Waar je niet wordt gevraagd of je kinderen hebt of wilt. Alle muurtjes kunnen naar beneden zodat je kunt ontspannen, tot rust komen, ongestoord genieten (of uithuilen), goed voor jezelf zorgen, interessante gesprekken voeren, lachen, heerlijk eten en wie weet nieuwe plannen maken voor de toekomst. Een retreat is bovendien een echte treat: een cadeautje voor jezelf.
We kijken ernaar uit je ontmoeten. Je bent heel erg welkom!
* NoMo – Jody Day, schrijfster van het boek “Living the Life Unexpected” kwam op deze term. We vonden hem mooi en inclusief: hoewel het aangeeft wat iemand niet is, laat het ruimte voor al het andere dat iemand wel is en de enorme diversiteit hierin.
Ik ben Lotte.
Ik ben een vrouw (zij/haar)
zus
dochter
vriendin
tante
student
leraar
yogini
kok
ontwerper
en zoveel dingen meer..
Wat ik niet ben, is een moeder.
Mijn NOMO story
Wil je het uitgebreide verhaal horen? Ik ben op een heel mooie en respectvolle manier geïnterviewd door Andrea Bijen voor een podcast van InTalk. Hier de kortere versie:
Ik wilde heel graag moeder worden, maar dat is niet gelukt. Na 3 rondes van ICSI behandelingen kreeg ik in plaats van een kindje adenomyose, een chronische aandoening waarbij het baarmoederslijmvlies in de spierwand van de baarmoeder groeit. Voor mij betekende dit het einde van de reis naar moederschap.
Hoewel het IVF/ICSI traject zwaar was, kwam het moeilijkste eigenlijk daarna. Als de hoop weg is. Verdriet, boosheid, schaamte, rouw; alle fases door elkaar. Maar ook altijd het besef; dit is niet het enige wat ik ben en kan zijn. Ik ben zo veel meer. Ik herkende me vaak niet in verhalen op forums en miste aansluiting.
Het is goed om stil te staan bij het verdriet en gemis en daar ruimte voor te maken. Maar voor mij is het licht zoeken zeker zo belangrijk. Focussen op wat er wel is, wat wel kan. En daar ook ruimte voor laten komen.
Ik heb zelf ervaren hoe belangrijk en fijn het is om contact te hebben met anderen die door hun eigen traject zijn gegaan, wellicht heel anders, maar ook op veel punten herkenbaar. Hoe mooi het is om ervaringen te delen, elkaar te steunen, te inspireren en nieuwe plannen te maken. Daarom heb ik NoMo Retreats opgezet. Om jou te ontmoeten en je heel veel andere geweldige vrouwen te laten ontmoeten.
Mijn NOMO story
Ik heb gewoon altijd gedacht dat ik iemand zou tegenkomen en ik op een gegeven moment kinderen zou krijgen… ik ben nu 47 en heb geen kinderen.
Allerlei emoties en gedachten zijn in de afgelopen jaren de revue gepasseerd. Gevoelens van falen, mislukken, het niet doen waar mijn lichaam voor gemaakt is. Ik heb een waanzinnig mooi leven, heb altijd in het moment hele bewuste keuzes gemaakt en heb echt nergens spijt van, maar soms komen gedachten van “de boot gemist hebben” naar boven.
Ik ben een enorm trotse tante van twee superlieve neven en heb ook veel vriendinnen met leuke kinderen. Ik geniet er onwijs van om in hun buurt te zijn én ook weer om naar mijn eigen huis en leven te gaan. Ik kan keuzes maken die ik wanneer ik kinderen zou hebben gehad niet zou kunnen maken, zoals bijvoorbeeld een half jaar reizen of vanuit het buitenand werken. Het verdriet om het niet hebben van kinderen is iets wat soms zomaar ineens opkomt en ook weer gaat en dit zal zich herhalen.